Mamasunción ( Chano Piñeiro ) .

A inspiración para esta cortometraxe procede dun recordo infantil de Chano do seu Forcarei (Pontevedra) natal. Mamasunción, é unha cortometraxe de Chano Piñeiro que reflexa a emigración en Galicia , nela a protagonista Asunción é a nai de un mozo emigrado o estranxeiro a cal só quere volver a ver o seu fillo que esperou durante 40 anos. Sendo analfabeta como era non pode leer a carta que lle mandan e ten que pedir que lla lean , e lle comunican que o seu fillo cando ia a volver a sua vila, morre e queda de herdeira da súa fortuna... Pero iso a ela non lle importa en absoluto, e de feito quema os feixes de cartos, reflexa a súa tristeza por saber que vai morrer sen volver a ver a seu fillo. Esta pelicula recórdame os tempos de antes non só polo contexto que se ve nela, senón tamén porque algo parecido sucedeulle a irmá de miña avoa, quen tiña un fillo emigrado en Arxentina o cal morreu moi novo alí nun accidente de tráfico cando foi para aló a gañar diñeiro, cando enterouse da morte do seu fillo, o que ia herdar non era moito pero para nada lle importou ela caeu nunha depresión por saber que ia morrer sen volver a ver o seu fillo. Na pelicula reflíctese tamén a avaricia da sociedade que ainda a día de hoxe sucede, querían roubarlle a Asunción a sua herdanza, algo que na miña opinión por unha parte entendoa porque a señora non a quere e eles son moi pobres, pero por outra non me gusta nada xa que non lles pertence, e tratan a Asunción de unha mala maneira todos os veciños...

Tamén considero que Piñeiro analiza a Galicia rural víctima da emigración. Coa sua cámara capta ese realismo crudo plagado de costumismo que nos permite facer unha idea dunha época e un lugar, Galicia. O autor inspirouse nun caso real onde a señora esperou 50 anos unha carta do seu fillo, fillo que teoricamente apareceu na sua casa e que finalmente a protagonista dixo que non era o seu fillo, nese momento a Chano se lle ocurreu mezclar dúas historias.
A pelicula foi filmada en Rubillos ( Ourense ) onde naceu a súa muller Mari luz, Chano pensou que sin cine non habia cultura, Mamasunción marca o punto de partida, e é unha das primeiras peliculas feitas coa axuda da xunta e iso fixo posible que se puidera facer. O equipo técnico era completamente de fora.
Chano Piñeiro tiña a enfermidade de Krome e morreu, no ano 1995 por culpa en parte dos seus malos coidados durante a rodaxe doutra película moi coñecida galega chamada Por sempre Xonxa.